<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d35272994\x26blogName\x3d.\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://joankandam.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3des_ES\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://joankandam.blogspot.com/\x26vt\x3d8140655639572688927', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

.


LAS PERSONAS QUE CAMBIAN NUESTRAS VIDAS



Hace ya muchos años cuando todavía era un adolescente, un conocido me animó a que asistiera a una clase en un centro de Yoga. Recuerdo las miradas de los profesores al finalizar la clase; el último ejercicio consistía en una meditación que yo nunca había practicado. Todos mis compañeros se habían levantado y yo seguía en una especie de trance hipnótico, simplemente en mi mente había desaparecido el lugar, mis compañeros e incluso yo mismo. Uno de los profesores muy espontáneo me dijo que en mi anterior vida había sido yogui. Ese comentario me hizo sentir miedo. En esa época el concepto de secta estaba muy en boga así que no volví.


La vida misma o simplemente nuestras decisiones hacen que nos ocurran hechos o conozcamos personas que cambien nuestra vida.


Fue hace unos 4 años cuando empecé a tener problemas de cervicales. Mi trabajo en el consultorio era extenuante y mi espalda estaba pasandome factura. Descansaba mal por las noches por culpa del lacerante dolor. La decisión fue estudiar algo que pudiese sacarle provecho en el consultorio y así poder reducir los tratamientos de Medicina Alternativa.
Opté por la Homeopatía pero no acabo de funcionar. Un día leyendo una revista de Salud vi un anuncio donde presentaban un curso de monitor de yoga, y dos años después obtenía el titulo.
Abel Nortes el profesor que me impartió las clases me propuso pasarme un grupo suyo en Sabadell y acepté. Al fin y al cabo era una oportunidad de oro. Dos años después llevaba cuatro grupos suyos de yoga y se me habían multiplicado los alumnos!.
Abel se estaba muriendo de leucemia y discretamente no me había dicho nada. Cuando nos veiamos le notaba frágil de salud y sus cada vez numerosas bajas me hacían pensar que quizás tenia planes profesionales ocultos.
Hace cuatro años que gracias a su sabio consejo estoy trabajando en un lugar muy especial y donde estoy muy bien considerado y porque no decirlo muy bien pagado. Allí ejerzo de Profesor de Yoga e imparto muchas más clases de otras muchas técnicas donde me hace desarrollarme profesionalmente pero sobretodo como ser humano.
Hace pocos meses una ex-alumna de cuando empecé en Sabadell se presentó una de mis clases y me dió la noticia. Abel había fallecido.
Comprendí el porque poco a poco fue dejandome su trabajo; sus silencios cuando le decia que habia de cuidarse o abrigarse más. Ese abrazo espontáneo en la calle y en medio de una acera atestada de transeuntes cortandoles el paso.

Aprendí muchas cosas de él:
Me enseño a no creer en las escuelas sacadineros, las enseñanzas más sublimes pueden venir de un sólo gran Maestro.
Trabajar con independencia a las corrientes y ser autodidacta por siempre jamás.
Respetar y escuchar a tus alumnos porque son también una fuente de inspiración.
Luchar con la discreción de un sabio y la fuerza de un león ante la enfermedad.
Te debo mucho y así siempre te lo dije Abel, quizás ya habías cumplido tú objetivo entre nosotros, pero podías habernos entregado mucho más. Estoy seguro que fue algún error y nos dejastes mucho antes que terminara tú papel en nuestro mundo. Me queda la esperanza que un buen día cuando aparezca en mi vida un guia le mire a los ojos y te reconozca.

OM SHANTI OM

« Home | Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »

2:08 p. m.

Me has conseguido emocionar.

La de historias que dan de sí con un principio que no sabes bien donde va a ir a parar.

Un beso para Abel y otro para tí.    



7:02 p. m.

Gracias por tu visita.
Para mí, Mecano es el mejor grupo de la historia de la música, ;).
Besotes.    



7:57 p. m.

¿Y yo que nunca lo he probado, que creo que se me daría fatal?
Oye, igual me llevaba una sorpresa...    



10:09 a. m.

Pues, te aconsejo que lo pruebes!!!! y mas con mi Juanito jijijiji...que yo lo he probado y es alucinanteeeeee....
Hola cieloooo!!!!
Sobre este tema.....ya sabes....
Es muy duro perder a alguien que quieres.
Creo que siempre lo tendrás presente, así que él nunca morirá del todo.
UN BESOOOO!
Marta    



4:21 p. m.

Hace ya tiempo que no voy a las clases de yoga, yo practicaba Kundalini, me sentaba bien, pero de repente la vida el día a día, mis decepciones, mis miedos y mis pocas ganas hicieron que mi espalda se volviera a encorvar y mis músculos se debilitaran, ahora cuando estoy ante la cámara la espalda me duele muchísimo y casi todas las noches un ADALGUR para poder descansar, debería de volver, lo se, pero últimamente no puedo provocar los cambios que quiero.
Una vez más leerte ha sido muy reconfortante. Sobre todo por que en mi vida también hubo un ángel con un ala rota, pero ya lo habrás leído en mi blog
Un beso, Juan...    



4:45 p. m.

Hay personas que nos cambian y personas que nos hacen girar nuestras vidas y lo tuyo sin duda fue un giro que lo llevaras impregnado en tu desarrollo como ser humano fisica y mentalmente, pero eso tiene su tiempo. Las emociones tambien estan dentro del paquete y eso lo llevarás siempre contigo o mientras desees llevarlo.

Saludos    



11:07 a. m.

tu profe está muy bueno...    



2:25 p. m.

Creo que debemos de mirar a las personas que nos rodean con los ojos del corazón, simplemente por que llegará un día que puede que se vayan antes. Cuando lo miras de esa perspectiva todo se perdona, todo se comprende y nuestro trato hacia ellos se torna especial.    



10:11 p. m.

estimat Joan:
Sóc la dona de l'Abel, vull dir-te que has aconseguit emocionar-me fins al punt de plorar, ja sé que l'Abel era meravellós,però no m'havia trobat amb una sensibilitat com la teva de tant agraïment.
Dessitjo de tot cor que continuis el camí, perquè ell estava molt satisfet de haver tingut un alumne com tu.
et convido a visitar el seu blog i si em permets, vull publicar aquest escrit.
un gran petó
carme    



11:26 p. m.

Hola Carme!

Me he emportat una sorpresa, perque no imaginava que algu que em conegues a nivell professional directa o indirectament pugues llegir el meu blog. Pero estic content de que hagis sigut tu. He de reconeixer que em va doldre molt la seva mort, per a mi va ser un angel i cada classe que faig porta la emprenta d.en Abel.Tot m.ho va ensenyar ell. Per suposat que pots fer servir el meu escrit.
mirare tambe amb molta il.lusio el seu blog.
Molt petonets.    



10:19 p. m.

No los conozco (personalmente) soy de colombia, pero por cosas de la vida misma, sigo sus blogs,, y da la casualidad de q los sigo a los dos,, a carmen, quien creo este maravilloso para abel, y a ti q tuviste un excelente profesor,,

creo q algo debe traerme la vida con todo esto :)

http://abelnortesalegria.blogspot.com/    



» Publicar un comentario